رابطه موثر والدین با کودکان
زمان مطالعه: 6 دقیقه
صحبتهای سرکار خانم دکتر زهرا امیرآتشانی در برنامه خانه و خانواده از رادیو ایران.
پرسش مجری: بعضیها هستند که از دوران کودکی خود هنوز هم فاصله نگرفتند. و کودک درون را هنوز نگه داشتند و کودک درونشان هنوز فعال است، خلوت کنند؟
پاسخ دکتر امیرآتشانی: متأسفانه ما بعضی از مهارتهای مغزی را داریم که ۱۲ سالگی رشد میکند و انتظار داریم بعد از ۱۲ سالگی فعالیت فرد مثل بزرگترها باشد. و کنترل هیجانی او مثل بزرگسالان باشد. و حالا موارد دیگری.
سرفصلهای این مقاله
- اگر ما بتوانیم کودک درونمان را پرنشاط و بیش فعال نگه داریم خوب است.
- مدل اول ارتباط فکری یا عملی هست که در اصل فقط به فکر کردن میپردازد.
- یک دستهی دیگر هست که یکسره برای فرزندشان هر کاری را انجام میدهند.
- دستهی آخر که بهترین ارتباط والدین با کودکان است. والدین یکسره با کودک هستند.
- من توصیه میکنم همراه هم باشیم.
- در کنار مقولهی ارثی ما مقولهی اکتسابی هم داریم.
- جذابیت را تمام کودکان با هر نوع ژن و در هر محیطی که باشند، تمایل به آن دارند.
- با کلیک بر روی لینکهای زیر میتوانید انیمیشنهای آموزشی تهیه شده در موسسه پرورش ذهن فرزام را
- تهیه نمایید و برای آموزش این مفاهیم به فرزند خود از آنها بهره ببرید:
- انیمیشنهای مهارتهای اجتماعی
- انیمیشنهای افزایش هوش
- انیمیشنهای آواشناسی
- انیمیشنهای آموزشی مفاهیم علوم
- انیمیشنهای فلسفه برای کودکان(p4c)
اگر ما بتوانیم کودک درونمان را پرنشاط و بیش فعال نگه داریم خوب است.
به شرطی که زمانهایی که مجبور هستیم تصمیمگیری انجام بدهیم با بالغ انجام دهیم. این مدلی نباشد که ما امروز قرار است در مورد ارتباط والدین با کودکان صحبت کنیم حالا یک سری نکات کلی هست که عرض میکنم.
ولی من میخواهم دستهبندی که برای نوع ارتباط والدین با کودکان وجود دارد را مطرح کنم.
ما سه مدل ارتباط والدین با کودکان داریم:
-
مدل اول ارتباط فکری یا عملی هست که در اصل فقط به فکر کردن میپردازد.
مادر و پدر دربارهی کودک خود فکر میکنند. واقعیت این است که این فرد وقتی که فرزندش ۱۰ ساله است، فکر میکند که کل زندگی خود را برای فرزندش گذاشته در صورتی که فرزند این احساس را ندارد.
یکسره از صبح فکر میکند که چه غذایی درست کند. چه لباسی را تنش کند. دمای هوا چه جوری هست. تمام زندگی و وقتش برای فرزندش هست.
این دسته را ما اصلاً نمیپسندیم و میگوییم که این اتفاق نباید بیافتد.
-
یک دستهی دیگر هست که یکسره برای فرزندشان هر کاری را انجام میدهند.
یعنی در مقولهی ارتباط با فرزندشان، فرزندشان هر کاری که بخواهد آماده میکنند. اگر فرزندشان CD میخواهد که آنها صلاح بدانند که خوب است. برای فرزندشان حتماً تهیه میکنند.
اگر لباسی را نیاز داشته باشد برای او تهیه میکنند. اگر غذایی را بخواهد برایش میپزند. اما چیزی که هست فاصلهی آنها با کودک حفظ میشود.
حفظ شدن نه به معنی خوب بودن آن به این معنی که مداوم خودشان را یک حمایتگر برای کودک میدانند. ولی این حمایتگری ارتباط صحیحی با کودک ندارد.
-
دستهی آخر که بهترین ارتباط والدین با کودکان است. والدین یکسره با کودک هستند.
در این دسته مادر یا پدر، حتی اگر دارند کارهای خود را انجام میدهند. آشپزی مثلاً دارد انجام میدهد کودک هم در کنار او است. با کودک با هم تصمیم گرفتند غذا چی درست کنند. با کودک در کنار هم با همدیگر دارند یک کاری را انجام میدهند.
پرسش مجری: یعنی ما حمایتگر هستیم. وظایف مادر و پدری را انجام میدهیم اما در کنار این حمایت گری با کودک تعامل داریم و او را شریک میدانیم در تصمیمگیریها و صحبت کردن.
پاسخ دکتر امیرآتشانی: با کودک مداوم هستیم. این برای ما مهم است.
من دیروز مراجع داشتم که میگفت: بچم مدام میآید پیش من در آشپزخانه، من دوست دارم بره تو اتاقش بنشیند و بازی کند بچهی ۳ساله.
یک همچنین چیزی را درست نمیدانیم. قرار نیست که بچهی من در 3 سالگی در ۱۰ سالگی مداوم در اتاق خودش باشد و فقط تکالیف خود را انجام دهد. ولی این ارتباط صمیمانه پس چه میشود؟
من توصیه میکنم همراه هم باشیم.
اگر فرزند ما دارد در اتاق تکالیف مدرسه خود را انجام میدهد و ما مثلاً میخواهیم چیزهای ساده، مثلاً مواد اولیهی غذا را آماده کنیم برای آشپزی. میتوانیم برویم در کنارش بنشینیم. میتوانیم نزدیکی فیزیکی داشته باشیم یک مقدار.
و لابه لایه این مقداری که وجود دارد یک صحبتی هم داشته باشیم در مورد مسائل روز. اگر قرار باشد ما مداوم خدمت گذاری به فرزندمان داشته باشیم. ولی هیچ ارتباط کلامی با هم نداشته باشیم اینها میتواند آسیبزننده باشد مخصوصاً در سنین نوجوانی.
پرسش مجری: خانم دکتر بعضی از بچهها کلاً ارتباطگیری آنها خیلی بهتر است. آیا این فقط به روش تربیت پدر و مادر بستگی دارد یا میتوانیم بگوییم شیرین زبانی یا حرکات جذاب کودکان؟
بچههایی که تعامل بهتری با اجتماع و اطرافیان دارند این به صورت ژن به آنها رسیده است؟
پاسخ دکتر امیرآتشانی: بله، ببینید در فرمایش شما دو نکتهی مختلف وجود داشت. یکی کلمهی جذابیت و یکی کلمهی مهارتهای اجتماعی.
ببینید در حوزهی مهارتهای اجتماعی بله، کاملاً ژن میتواند تأثیر داشته باشد. به غیر از ژن، مثلاً پدرم یا مادرم مهارت اجتماعی پایینی داشته باشد. بعد جدای از اینکه من دارم ژنتیک از آنها یاد میگیرم اکتسابی هم هست.
وقتی که آنها کنار من هستند. مثلاً مادرم در پارک، کنار یک خانمی نشسته و یک کلمه هم صحبت نمیکند. من هم یاد میگیرم.
در کنار مقولهی ارثی ما مقولهی اکتسابی هم داریم.
خیلی وقتها مادرها به این امر واقف هستند. میآیند میگویند که ما میدانیم که خودمان اینجوری بودیم ولی الآن نمیخواهیم که فرزندمان اینجوری باشد. چون مهارتهای اجتماعی خیلی کمک میکند به پیشرفت انسانها.
برای همین به آنها میگوییم که اول خودتان تغییر کنید. اول من میگم مادری که کنار کسی نشسته میگویید چه قدر هوا امروز خوب است.
ارتباط برقرار کردن. نه اینکه همش سوال بپرسیم شاید این نوعی بیادبی باشد. ولی اگر شاید با شیوهی خود افشایی ارتباط بگیریم یعنی اگر مداوم بگوییم فرزند من 2 سال و نیم است فرزند شما چند ساله است که آمدید پارک؟
نکته بعدی که در سخن شما بود، جذابیت است.
جذابیت را تمام کودکان با هر نوع ژن و در هر محیطی که باشند، تمایل به آن دارند.
در 3 سالگی در کودک شکل میگیرد. برای همین جلب توجه خیلی برای آنها زیبا است.
در 4 سالگی جذابیت را درک کاملی از آن دارند. وقتی بگوییم چه بچهی خوبی، بچهی ما واقعاً لذت میبرد. چون فکر میکند جذابتر است.
و جذابیت هم نه فقط مسائل فیزیکی و ظاهری انسان، مثلاً بچهی من خیلی مستقل است. خیلی مسئولیت پذیر است.
و در سن ۳ سالگی تازه شروع مسئولیتپذیری است. ولی تمام این کلمات میتواند آن حس جذابیت را در فرزندمان رشد بدهد و ارضا کند آن خواستهای که فرزندمان دارد و کمتر ما لجبازی و رفتارهای ناپسند را از او میبینیم.
با کلیک بر روی لینکهای زیر میتوانید انیمیشنهای آموزشی تهیه شده در موسسه پرورش ذهن فرزام را
تهیه نمایید و برای آموزش این مفاهیم به فرزند خود از آنها بهره ببرید:
-
انیمیشنهای مهارتهای اجتماعی
-
انیمیشنهای افزایش هوش
-
انیمیشنهای آواشناسی
-
انیمیشنهای آموزشی مفاهیم علوم
-
انیمیشنهای فلسفه برای کودکان(p4c)
دیدگاهتان را بنویسید