نوجوان و بلوغ اجتماعی
زمان مطالعه: 2 دقیقه
پرسش مجری: به نظر میرسد که در کنار رسیدگی به فرزندان و تربیت فرزندان یکی از مهمترین مسئولیتهای پدر و مادر، درک و شناخت فرزندان است. ما امروز با اهمیت دورهی نوجوانی، بهتر دیدیم در این باره صحبت کنیم. و ببینیم که ما در این شرایط چگونه با آنها برخورد کنیم و چگونه آنها را بشناسیم؟
پاسخ خانم مهدوی تبار: یکی از مهمترین بخشهای مهم انسانها همین دوره است. در گذشته خیلی به آن اهمیت داده نمیشد و از کودکی وارد جوانی میشدند و فکر میکردند این پروسه وجود ندارد.
نوجوانی را امروزه به سه مرحله تقسیم کردند:
سرفصلهای این مقاله
- ۱۲ تا ۱۴ سالگی اولین مرحله است.
- مرحلهی دوم ۱۵ تا ۱۷ سالگی است.
- مرحلهی سوم ۱۶ تا ۲۰ سالگی و پایان دوره نوجوانی است.
- اگر ارتباط اولیه ما با فرزندمان خوب و سالم باشد، فرزندانمان نهایت همکاری را با ما انجام میدهند.
- کتابهای انتشارات فرزام مناسب برای نوجوانان، جوانان و بزرگسالان:
- مجموعه دقت و تمرکز مناسب برای نوجوانان 8 تا 12 سال (نسخه چاپی)
- ویتامین دقت و تمرکز (نسخه چاپی)
- راهکارهای افزایش حافظه فعال (نسخه pdf)
۱۲ تا ۱۴ سالگی اولین مرحله است.
در این مرحله تغییرات جسمی و ظاهری اتفاق میافتد. فاصله گرفتن از کودکی و فاصله گرفتن از بزرگترها را مشاهده میکنیم.
مرحلهی دوم ۱۵ تا ۱۷ سالگی است.
هستهی اصلی نوجوانی این سنین است. درک عمیق و ترس از شرایط پیدا میکنند، روابط گستردهتر میشود، رشد مغز هم در حال به تکامل رسیدن است.
مرحلهی سوم ۱۶ تا ۲۰ سالگی و پایان دوره نوجوانی است.
تغییرات و هدفمندیها در این دوره شکل میگیرد.
دو اتفاق در این دوره میافتد: یا فرزندان ما برای همیشه از ما دور میشوند یا دوباره بعد از این دوره به ما بازگشت میکنند.
وقتی که نوجوانان بالغتر میشوند، شکل اجتماعشان تغییر میکند و اجتماع خانواده را نمیپسندند. این چیزی است که دغدغهی بیشتر پدر و مادرها است که چه کار کنیم؟ آیا این رفتار طبیعی است؟
دلیل اصلی این فاصله این است که خود جامعهی ما این دوره را نمیتوانند درک کنند (به دلیل ناآگاهیها و شیوهی تربیتی خودشان).
معمولاً والدین کنترل کننده و سختگیر، والدینی که روابط اجتماعی زیادی ندارند و با این دوران شناختی ندارند و این باعث میشود که فرزندشان تنهایی و بودن با دوستان را انتخاب کند.
دلیل اصلی که مشاهده میکنیم بیشتر بزرگسالان ما نوجوانان را نقد میکنند و به همین خاطر ترجیح میدهند با همسالان خود باشند یا تنهایی را انتخاب میکنند.
پرسش مجری: احساس میکنم در این دوران باید از آن تربیت شفاف فاصله بگیریم و یک جور تربیت نامحسوس داشته باشیم. بچهها در نوجوانی این رفتار پدر و مادر را نمیپذیرند و باید کمی بچهها را آزاد بگذاریم.
پاسخ خانم مهدوی تبار: ما توصیه میکنیم در این دوره به صورتی باشد که ما طوری با فرزندمان رفتار کنیم که انگار دوستمان به منزلمان آمده و داریم یک رابطه، گفتوگو و حس و حال خوشایندی را به وجود میآوریم.
اگر ارتباط اولیه ما با فرزندمان خوب و سالم باشد، فرزندانمان نهایت همکاری را با ما انجام میدهند.
عزتنفس یعنی ما به نوجوانان کمک کنیم که احساس خوبی نسبت به خودشان داشته باشند. و خودشان را دوست داشته باشند.
در هشت سال اول زندگی ما باید به این مرحله از عزتنفس توسط پدر و مادر برسیم. ولی اگر به این عزتنفس نرسیم، در دوران نوجوانی میتوان به این عزتنفس رسید.
والدین هر چه قدر بیشتر حمایت کننده باشند میتوانند نوجوانان دارای عزتنفس بیشتری داشته باشند تا اینکه مدیریت زندگی فرزند را خودشان به عهده بگیرند.
پرسش مجری: گروهایی که نوجوانان در آن قرار دارند و بیشتر وقت خود را در آن میگذرانند. دوره چه مقدار در شکلگیری درست شخصیت فرزندمان اهمیت دارد؟
پاسخ خانم مهدوی تبار: خیلی اهمیت دارد. در پایان کودکی (ده سالگی به بعد) ما توصیه میکنیم دو ساعت حداقل با هم دیدار داشته باشند. با هم بودنها باعث میشود که خودشان را در دیگری ببیند، آیینهی یکدیگر باشند. و نقاط قوت و ضعف همدیگر را ببینند و آشنا شوند و بدانند چه چیزهایی را باید در خود حذف کنند و چه چیزهایی را اضافه کنند و باعث بهبود روابط اجتماعی نوجوانان میشود.
دیدگاهتان را بنویسید