رشد کودک
زمان مطالعه: 3 دقیقه
سرفصلهای این مقاله
- رشد اجتماعی – فرهنگی
- ارتباط بین آنها قسمتی از اندیشیدن او میشود.
- رشد زبان در کودک پیش از رفتن به دبستان فوقالعاده میباشد.
- از نظر برونر آموزش به کودکان کمک کند تا نگهداری ذهنی را در مراحل پایینتر کسب کنند.
- تعدادی از کتابهای انتشارات فرزام که برای رشد بهتر کودک خود میتوانید از آنها بهره مند شوید:
- مجموعه پرورش ذهن کودک(هفت جلدی)[نسخه pdf]
- فرزند بادقت من: راهنمای والدین و مربیان(نسخه pdf)
- راهکارهای ایجاد تفکر منطقی در کودک(نسخه pdf)
- بازی پدیدهای شگفت انگیز(نسخه چاپی)
رشد اجتماعی – فرهنگی
هر چند پیاژه بر تعامل کودک با محیط تاکید داشت، اما مقصود او از محیط همان محیط فیزیکی دور و بر کودک بود.
چارچوب اجتماعی و فرهنگی که کودک در آن قرار گرفته هیچ نقشی در نظریه پیاژه ندارد، ولی بخش عمدهی چیزهایی که کودک در حال رشد باید بیاموزد، شیوههای ویژه و قراردادی نگرش محیط فرهنگی او به واقعیت است.
یعنی چیزهایی از قبیل نقشهایی که انتظار میرود افراد مختلف یا زنان و مردان ایفا میکنند و قوانین و هنجارهای حاکم بر روابط اجتماعی در فرهنگ خاص کودک، در این حوزهها، حقایق معتبر همگانی یا دیدگاههای درست از واقعیت وجود ندارد.
بنابراین، از نظر کسانی که رویکرد اجتماعی – فرهنگی به رشد دارند کودک را نه به مثابهی دانشمند علوم طبیعی که به دنبال دانش ” حقیقی ” است، بلکه باید به عنوان تازه واردی به فرهنگ خاص در نظر آورد که با یادگیری نحوهی نگاه کردن به واقعیت اجتماعی از دید آن فرهنگ، سعی میشود بومی شود.
خاستگاه این رویکرد به رشد شناختی را میتوان در آثار ویگوتسکی دید. ویگوستکی معتقد بود که درک و مهارت اساساً از طریق مفهوم شاگردی (کارآموزی) گسترش مییابد. و کودکان با یاری و راهنمایی افراد با اطلاع تر دنیای خود را بیشتر در مییابند و مهارت های جدید کسب میکنند، چون زبان وسیلهی اولیه تبادل مفاهیم است ویگوتسکی رشد زبان را در رشد شناختی دارای نقش اساسی میدانست.
در واقع او اکتساب زبان را مهمترین جنبهی رشد کودک میدانست.
زبان در رشد مهارتها و دانش جدید آدمی نقش مهمی بازی میکند. هنگامی که بزرگسالان و همسالان به کودک کمک میکنند تا در تکالیف جدید تسلط یابد.
ارتباط بین آنها قسمتی از اندیشیدن او میشود.
کودکان به هنگام تمرین هر مهارت جدید، از توانایی زبانی خود برای هدایت اعمال خود استفاده میکنند.
بنابراین آنچه را که پیاژه به عنوان گفتار خودمحور تلقی میکرد، ویگوتسکی عنصر اساسی رشد شناختی به شمار میآورد.
کودکان به منظور هدایت و جهت دادن به خودشان با خود حرف میزنند. این نوع خود آموزی، گفتار خصوصی نامیده میشود.
شما میتوانید این فرآیند را وقتی کودک به خودش آموزش میدهد که چگونه تکلیفی مانند بستن بند کفش را که قبلاً از شخص دیگری شنیده انجام دهد، ببینید.
رشد زبان در کودک پیش از رفتن به دبستان فوقالعاده میباشد.
در حقیقت، انفجاری در رشد زبان از نظر خزانهی لغات، دستور زبان و کاربرد علمی زبان برای او اتفاق میافتد. رشد زبان کودک در رشد و تفکر و استدلال او نقش بسیاری دارد.
بدیهی است که هر چه محیط اطراف کودک از نظر مکالمه و گفتوگو غنی باشد، رشد زبان او بهتر صورت خواهد گرفت. و آمادگی بیشتری برای مهارتهای زبانی پیچیدهتر، نظیر خواندن و نوشتن، در دورهی بعدی خواهد داشت.
به عقیده برونر کودک کودکستانی به احتمال زیاد در سطح تفکر تجسمی قرار دارد و عمدتاً یادگیری از طریق کنشها – تجربه و سازمان بندی حسی و بصری انجام میگیرد.
از نظر برونر آموزش به کودکان کمک کند تا نگهداری ذهنی را در مراحل پایینتر کسب کنند.
او معتقد است که زبان به مثابه نقطه اتکایی، به کودک کمک کند تا بر وابستگیهای خود به ادراکات بصری سریعتر غلبه کند د ر حالی که پیاژه به جای زبان بر تصورات بصری و تقلید تکیه دارد.
حدود 4 تا 7 سالگی که تفکر شهودی در کودکان شکل میگیرد و مسائل را به طور شهودی حل میکنند نه بر طبق قانون، منطق شاخص ترین ویژگی تفکر کودکان این دوره این است که هنوز به مفهوم بقا و نگهداری ذهنی دست نیافتهاند.
در این سن شماره طول، مقدار یا مساخت اشیا یکسان باقی میمانند. صرف نظر از اینکه اشیاء به صورتهای مختلف به کودک نشان داده میشوند.
اگرچه کودک در فرآیندهای حل مسئلهی مربوط به بازیهای خود یا روابط خود با دوستانش تلاش زیادی میکند، ولی به تنهایی نمیتواند به طور رشد یافتهای، به حل این مسائل بپردازد و اغلب به راهنمایی و حمایت والدین و بزرگسالان نیازمند است.
هم چنین کودک در ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات، به طور خردمندانه و هشیارانه مهارت ندارد. ولی سازمانی که والدین به او کمک کنند، توانایی حافظه او و استفاده از راهبردهای حافظه افزایش پیدا میکند.
دیدگاهتان را بنویسید