نکاتی جهت بهبود روابط بین والدین و فرزندان
،
سرفصلهای این مقاله
-
- اولین نکته این است که به جای دیدن نقاط منفی کودکمان، به نقاط مثبت توجه کنیم.
- نکتهی دوم این است که از رفتارهای نادرست بچههایمان چشمپوشی کنیم.
- نکتهی سوم این است که اگر میخواهید به فرزندتان دستوری بدهید، حتماً آن را روشن و واضح بیان کنید.
- برای خواندن مقاله «آیا شما دقت و تمرکز کافی دارید؟» به لینک زیر مراجعه نمایید:
- و چهارمین نکته این است که واقعاً گاهی محرومیت نیاز است.
- کتابهای انتشارات فرزام برای پرورش فرزندانی توانمند:
- فرزند بادقت من: راهنمای والدین و مربیان (نسخه چاپی)
- بازی پدیدهای شگفت انگیز (نسخه چاپی)
- راهکارهای ایجاد تفکر منطقی در کودک (نسخه pdf)
- باهوش خوشرو (نسخه pdf)
- باهوش خوشاخلاق (نسخه چاپی)
زمان مطالعه: 3 دقیقه
صحبتهای سرکار خانم دکتر زهرا امیرآتشانی مدیر مرکز پرورش ذهن فرزام.
امروز میخواهم در مورد روابط مستحکم و محکم با فرزندانمان صحبت کنم. برای اینکه روابط خیلی خوبی با فرزندانمان داشته باشیم، کافی است به 4 نکتهی اساسی توجه کنیم:
اولین نکته این است که به جای دیدن نقاط منفی کودکمان، به نقاط مثبت توجه کنیم.
یک پژوهش در تهران انجام شده که از والدین خواسته بودیم نکات مثبت و منفی رفتاری فرزندشان را بنویسند. شاید برای شما جالب باشد که در مورد بدرفتاریها و رفتارهای ناپسند حدوداً یک صفحه نوشته بودند ولی در مورد ویژگیهای مثبت فرزندشان کمتر از یک خط!
از شما خواهش میکنم از این به بعد بیشتر به نکات مثبت توجه کنید. مثلاً اگر در اتاق میروید و میبینید سه اسباببازی هنوز کف زمین مانده است و بچه جمع نکرده ولی دو اسباببازی را جمع کرده، توجه کنید به آن 2 تایی که جمع شده و بگویید: آفرین که با ماشینها بازی کردی و دوباره گذاشتی سرجایش. یک چنین کاری به فرزندمان بیشتر انرژی میدهد برای اینکه رفتارهای مثبتش را بیشتر کند.
نکتهی دوم این است که از رفتارهای نادرست بچههایمان چشمپوشی کنیم.
گاهی بدرفتاریها، بدقلقیها و کارهای اشتباه ریزی که رخ میدهد نیاز نیست حتماً در موردش صحبت کنیم و حتماً فرزندمان را به خاطر آن رفتار توبیخ کنیم.
توصیه من این است که یک مقدار با درایتتر و صبورانهتر به این موارد بیاندیشیم و نگاه کنیم و بیشتر سعی کنیم نکات ریز اشتباهی که فرزندانمان دارند را اصلاً نبینیم و اصلاً به آن توجهی نکنیم تا روابط خود با فرزندمان را خدشهدار نکنیم.
نکتهی سوم این است که اگر میخواهید به فرزندتان دستوری بدهید، حتماً آن را روشن و واضح بیان کنید.
مخصوصاً اگر فرزند شما زیر 7 سال است، حتماً باید دستور را در همان مکان و همان زمان بیان کنید. یعنی اینکه اگر فرزند شما میخواهد اسباببازیهایش را بریزد و بازی کند، نباید از قبل به او بگوییم: به شرطی بازی کن که خودت جمع کنی.
وقتی بازیاش را تمام کرد، آن وقت دستور دهید که بهتر است اسباببازیهایت را جمع کنی.
و نکتهی بعدی این است که در همان مکان باشید نه اینکه مادر در آشپزخانه باشد و بگوید: برو در اتاقت و وسایلت را جمع کن. بلکه در کنارش در اتاق باشید و به او بگویبد: این ماشینهایی که روی زمین گذاشتی را جمع کن و روی کمدت بزار یا اینکه اسباببازیهایی که ریختهای را جمع کن و در سبدت بگذار.
یعنی کاملاً روشن و واضح خواسته خود را بیان کنیم.
برای خواندن مقاله «آیا شما دقت و تمرکز کافی دارید؟» به لینک زیر مراجعه نمایید:
و چهارمین نکته این است که واقعاً گاهی محرومیت نیاز است.
اگر فرزند من بدرفتاری کرده است که قبلاً در موردش اخطار گرفته است، حتماً اگر بدرفتاری انقدر زیاد است که نمیتوانید از آن چشمپوشی کنید، از محرومیت یا نگاه خیره استفاده کنید.
محرومیت به این معناست که نگاهمان را از کودک تقریباً یک دقیقه محروم کنیم و نگاهش نکنیم یا از وسیله و بازی که برایش ارزشمند است، آن را محروم کنیم. مثل تماشای تلویزیون و رفتن به پارک یا هر کار دیگری که برایش لذتبخش است و محرومیتش بازدارنده است.
میتوانیم از نگاه خیره و اخم استفاده کنیم. در این مدل سی ثانیه به کودک نگاه خیره و اخمآلود میکنیم. بعد از سی ثانیه آن مکان را ترک میکنیم. مثلاً اگر در اتاق هستیم، میرویم در آشپزخانه و کمتر از یک دقیقه بعد انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است و با بچه صحبت میکنیم.
مثلاً صدایش میکنیم و میگوییم: چیزی میخوری؟ یا با هم بازی کنیم؟ اینگونه میتوانیم امیدوار باشیم روابط مستحکم و خوبی با فرزندانمان داشته باشیم.
دیدگاهتان را بنویسید