نقش همسالان در ایجاد حس تنهایی در کودکان تیزهوش (فایل شماره 2)
زمان مطالعه: 4 دقیقه
این مطلب ادامه نقش همسالان در ایجاد حس تنهایی در کودکان تیزهوش (فایل شماره 1) است.
در تلاش برای ارزیابی دلایل مشکلات روابط همسالان در کودکان تیزهوش، لازم است که تعیین کنیم آیا رفتارهای کودک به طور کلی مناسب است یا خیر؟
آیا کودک به خوبی با بزرگسالان ارتباط برقرار میکند؟ زیرا بزرگسالان به او اجازه میدهند که مسئولیت تعامل را داشته باشد. با رفتارهایی که همسالان مانند تعیین موضوع انجام میدهند، رفتار کند؟
آیا کودک میتواند به خوبی با هر گروه همسالانی ارتباط داشته باشد؟
آیا کودک میتواند فعالیت خود را با همسالان آغاز کند و یا آغازگر یک رابطه باشند، یا علاقه چندانی به همسالان خود ندارد؟
آیا کودک مشکلات رفتاری قابل توجهی را نشان میدهد؟
سرفصلهای این مقاله
- بسته به پاسخ به این سؤالات، استراتژیهای مختلفی باید اجرا شود.
- برای خواندن مقاله «تشخیص و درمان نارساخوانی در کودکان» به لینک زیر مراجعه نمایید:
- بدون مداخله مناسب، مشکلات اجتماعی احتمالاً تا آخر عمر خواهد بود.
- کتابهایی برای پرورش فرزندانی توانمند و هوشمند:
- راهکارهای افزایش حافظه فعال(نسخه pdf)
- راهکارهای ایجاد تفکر منطقی در کودک (نسخه pdf)
- باهوش خوش اخلاق(نسخه چاپی)
- باهوش خوش رو(نسخه pdf)
بسته به پاسخ به این سؤالات، استراتژیهای مختلفی باید اجرا شود.
کودک بسیار بااستعدادی که از مشکلات همسالان خود برخوردار است. زیرا در انتظارات متقابل، در رشد اخلاقی و در نیازهای خاص برای دوستان صمیمی، با همسالان بالاتر از همسالان خود پیشرفت میکند. مهم نیست که سن او حتی در سالهای پیشدبستانی بسیاری از بچههای بااستعداد آماده بهترین دوستان هستند و آرزو میکنند که از آن صمیمیت برخوردار باشند.
این کودکان نمیتوانند در یک کلاس معمولی پیشدبستانی که دوستیها بر اساس نیاز به فعالیت تغییر میکنند، خوشحال شوند.
از طرف دیگر، کودکان تیزهوش که دارای رشد اجتماعی در سطح سنی بیشتری هستند. ممکن است در برنامههای تسهیلی و جهشی در برابر بزرگسالان همکلاسی خود ایستادگی و پافشاری روی حرف خود، کنند. رفتاری که ممکن است نامناسب به نظر برسد ممکن است برای سن مناسب باشد. مانند نمونه ویلیام سیدیس جهش تحصیلی داشت و با كلاه خود در كلاس بازی كرد، و این طبق استاندارد دانشجویان دانشگاه هاروارد نبود، اما بیشتر شبیه رفتار همسالان خود در کلاسهای پایینتر بود.
بسیاری از کودکان تیزهوش، فقط با بزرگسالانی که در آنها احساس امنیت میکنند، ارتباط برقرار میکنند. متأسفانه با بزرگتر شدن، رفتارهایی که در سالهای اولیه قابل تحمل است، مانع شکلگیری دوستیهای بالغتر با بزرگسالان میشود.
برای خواندن مقاله «تشخیص و درمان نارساخوانی در کودکان» به لینک زیر مراجعه نمایید:
در شرایطی که کودک تیزهوش دارای مشکلات رفتاری قابل توجهی با همسالان باشد، مداخلات بزرگسالان از جمله رواندرمانی لازم است. هدف این نیست که این کودک مطابق انتظارات همسالان باشد، بلکه کمک به کودک است که مهارتهای اجتماعی کافی برای پشتیبانی از نیازهای شناختی و عاطفی ایجاد کند.
بدون مداخله مناسب، مشکلات اجتماعی احتمالاً تا آخر عمر خواهد بود.
بچههای بااستعداد احساس متفاوتی میکنند. “هوشمند بودن به خودی خود یک مشکل نیست. اما هرچه دورتر از ضریب هوشی متوسط حرکت کنید، تفاوت بیشتری در مدرسه احساس خواهید کرد.”
مطالعه وی نشان میدهد که دانشجویان بااستعداد کمتر، دوستان کمتری دارند.
کودکان تیزهوش معمولاً در پایه اول و در پیشدبستانی شناسایی و جداسازی نمیشوند ولی در پایههای دوم و سوم دوستان زیادی بیرون از گروه تیزهوشان و هم هوشان خود انتخاب میکنند. ولی در پایه چهارم دوستان خود را از گروه هم هوشان انتخاب مینمایند. روابط دوستانه به نسبت پایه تحصیلی میباشد.
شروع تنهایی آنها در مقاطع بالاتر پایه اول نشان داده میشود در مقاطع بالاتر دوست دارند دوستان هم هوش مثل خودشان انتخاب کنند و کودکان معمولی و با هوش معمولی دوستانی نظیر خود برمیگزینند.
همچنین خانواده هم در محیطهای مدرسه، بازی و … دوست دارد کودکان باهوش مثل فرزندان خودشان را انتخاب کنند. و این سوال پیش میآید: مگر چند کودک باهوش در جامعه و محیط وجود دارند تا این کودکان بتوانند با هم دوست شوند و ارتباط برقرار کنند؟!
گردآوری: دکتر یاسمن شهریاری
دیدگاهتان را بنویسید