بهزیستی و رفاه و نقش آن در حس تنهایی کودکان تیزهوش
زمان مطالعه: 2 دقیقه
پنج حوزه مشخص از رفاه که درحوزه روانشناسی قرار میگیرند، به خوبی تعریف شدهاند:
- فیزیکی
- روانشناختی
- شناختی
- اجتماعی
- اقتصادی
در حالی که برخی از نویسندگان اظهار داشتند که اندازهگیری بهزیستی کودک. باید صرفاً بر روی شاخصهای مثبت مثل احساسات مثبت و سلامت ذهنی، مفهوم نفس، شایستگی اجتماعی و روابط همتا تمرکز کند. در حالی که نشانههای منفی از سلامت روانی شامل حضور مشکلاتی. مانند افسردگی، اضطراب، کنارهگیری و انزوا، مشکلات انحرافی و اختلالات روانی باید مورد توجه قرار گیرد.
سرفصلهای این مقاله
ترمن اظهار داشت که افراد تیزهوش کمتر از همسالان خود در معرض مشکلات روانی قرار میگیرند.
ویالل، بهشت و سیاروخی دریافتند که تیزهوشان از لحاظ حمایت اجتماعی نسبت به کودکان ناخوانده کمتر رضایت دارند و این نشان میدهد آنها سطح بهزیستی کمتری را تجربه کردهاند، اما معلمان به بچههای تیزهوش رتبه کمتری از مشکلات عاطفی یا رفتاری نسبت به همسالانشان قائل بودند.
چندین مطالعه دیگر نشان داد که کودکان تیزهوش سطح بالاتری از بهزیستی روانشناختی را نسبت به همسالان قابل مقایسه خود در حوزههای مختلف تجربه میکنند. اگر مشکلات بهزیستی به وجود آمد، این اغلب به دلیل یک محیط خارجی بوده است.
با این حال، به نظر میرسد که کودکان تیزهوش به دلیل فقدان حمایت، موفق به دستیابی به پتانسیل کامل خود نیستند، و باعث عدم موفقیت و یا خستگی و یا حس تنهایی میشوند، که ممکن است باعث کاهش رفاه کودکان مستعد شود.
وقتی کودکان بزرگتر میشوند و تجربه آموزشی بیشتری دارند، ممکن است بهزیستی آنها تغییر کند. خصوصاً وقتی محیط آموزشی با نیازهای این کودکان سازگار نباشد، این ممکن است در رشد عزت نفس و پذیرش اجتماعی تأثیر منفی بگذارد.
این سوال باقی میماند که آیا تنها کودکان تیزهوش که هنوز به طور کامل مورد توجه قرار نگرفتهاند، احساسات کمتری از رفاه دارند یا خیر؟
با این حال، مطالعات دیگر نشان داد که هر دو گروه در مورد اقدامات بهزیستی روانشناختی تفاوت ندارند.
گردآوری: دکتر یاسمن شهریاری
دیدگاهتان را بنویسید