نقش پدر و مادر در احساس تنهایی کودکان تیزهوش
زمان مطالعه: 2 دقیقه
اولین دلیل، آنها در اقلیت هستند. چه اتفاقی میافتد وقتی فرزند شما در 5٪ برتر قرار دارد؟ یا 1٪ برتر؟ از آنجا که فرزندپروری به هر حال یک کار سخت است، این میتواند دلسرد کننده باشد.
یکی دیگر از دلایل تنها بودن پدر و مادر این کودکان، این است که به طور کلی در سیستم مدارس دولتی پشتیبانی نمیشوند. و ما باید از آنها برای جایگاه مناسب در کلاس حمایت کنیم.
با کاهش بودجههای آموزش و پرورش، بودجه برنامههای تیزهوشان کاهش مییابد یا غیرقابل استفاده است. و معمولاً اولین چیزی که کاهش مییابد بودجه است. و این گفتوگوهای این چنینی در خارج از مدرسه و در محیط خانه موجب انتقال این نگرانی و احساس در اقلیت بودن و تنهایی به فرزندانشان میشود. بسیاری از ایالتها قوانینی دارند که مدارس باید تیزهوشان را شناسایی کنند، اما از قضا بسیاری از آنها ملزم به ارائه خدمات به آنها نیستند.
زمانی بود که بچههای تیزهوش در کلاسهای جداگانهای قرار داشتند. در کنار هم جمع میشدند و در صورت نیاز تسریع در آموزش داشتند. اکنون آنها بیشتر با همکلاسیهایی که معمولاً در حال آموزش پایینتر از سطح آنها هستند، قرار میگیرند. و یا به آنها کار اضافی داده میشود، یا از آنها خواسته میشود تا با دانش آموزان دیگر کار کنند که شاید به کمی کمک نیاز داشته باشند.
برای پدر و مادر تیزهوش، تماشای این نوع آموزش میتواند آزاردهنده باشد و کودک تیزهوش آنها علاقه به یادگیری در کل را از دست بدهد.
سرفصلهای این مقاله
- بعضی اوقات وقتی یک کودک تیزهوش بیحوصله میشود، شروع به عمل میکند و در مدرسه به یک مشکل
- رفتاری تبدیل میشود و دریافت خدمات و یا تعدیل در تحصیلات مورد نیاز خود را حتی سختتر میکند.
- تعدادی از کتابهای انتشارات فرزام برای پرورش فرزندانی توانمند:
- فرزند بادقت من: راهنمای والدین و مربیان(نسخه چاپی)
- بازی پدیدهای شگفت انگیز(نسخه pdf)
- مسیر ایجاد تفکر انتقادی(نسخه pdf)
بعضی اوقات وقتی یک کودک تیزهوش بیحوصله میشود، شروع به عمل میکند و در مدرسه به یک مشکل
رفتاری تبدیل میشود و دریافت خدمات و یا تعدیل در تحصیلات مورد نیاز خود را حتی سختتر میکند.
بسیاری از والدین تیزهوشان به محض ورود فرزندشان به سیستم مدرسه دولتی، با جادهای طولانی روبرو میشوند. و ممکن است در این فرایند مجبور شوند سیستم را خنثی کنند. گاهی اوقات آن را به کلی ترک میکنند.
در تحقیقاتی که از والدین کودکان تیزهوش شده بود عدهای از آنها اذعان داشتند در برخی موارد با افرادی در جامعه مواجه میشوند که درباره هوش کودکشان سوالاتی را میپرسند. که آنها برای پاسخگویی به این سوالات با مشکل روبهرو میشوند.
برای اینکه به اصطلاح خودشان برچسب “لافزنی” و یا “بزرگنمایی توانایی فرزندشان ” را نخورند، مجبورند در مواجهه با توانایی فرزندشان در حضور افراد نقاط ضعف آنها را نیز بگویند. و منطقه ضعیف رشد فرزندشان را یادآور میشوند.
و یا در جواب سوال به چرایی انتخاب نوع آموزش خاص برای فرزندشان، این چنین پاسخ میدهند. که” ما انعطافپذیری آموزشگاه و یا آن آموزش خاص را دوست داریم”. و یا ” نتوانستیم محیط آموزشگاهی مناسبتری پیدا کنیم”. و یا ” پروسه کامل آموزشی آموزشگاه خاصی را باید توضیح دهیم تا اقناع شوند”. و همین مکالمات ساده بین والدین و افراد موجب ایجاد حس متفاوت بودن با دیگران و پرورش حس تنهایی در کودک میشود.
زمانی هم که کمال زدگی و انتظارات والدین به صورت واقعبینانه و متناسب با توانایی کودک نباشد. نیز کودک عدم درک شدن توسط اعضای خانواده را احساس کرده و موجب تشدید و یا ایجاد حس تنهایی میشود.
دیدگاهتان را بنویسید