اثر تماس بدنی مادر و کودک
زمان مطالعه: 2 دقیقه
در آغوش گرفتن، بغل کردن، نوازش کردن، بوسیدن، ماساژ دادن و خواباندن کودک در بازوان مادر، موجب ترشح اوپیوئید و اکسی توسین میگردد که اثر بسیار عمیقی در کودک ایجاد میکند و موجب ارضا و آرامش کودک و مادر، هر دو میگردد.
این مواد، نه فقط در مغز کودک، بلکه در مغز مادر نیز ترشح و منتشر میشود. اگر مادر در زمانی که به عللی دچار استرس و هیجان شده، در کنار کودک خود بخوابد و او را در آغوش بگیرد، اوپیوئید در مغز او ترشح میشود و آرامش پیدا میکند.
مادران نباید فراموش کنند که نه فقط کودکان کوچک نیاز به در آغوش گرفتن دارند تا آرامش یابند. بلکه کودکان بزرگتر و حتی نوجوانان و جوانان نیز ممکن است نیاز به در آغوش گرفتن داشته باشند (تا زمانی که نوجوان یا جوان بخواهد باید او را در آغوش بگیرد).
سرفصلهای این مقاله
بدون شک این کار باعث میشود که در آینده نیز مادر رابطهی خوبی با کودک و نوجوان خود داشته باشد.
در بعضی از مواقع، در حالی که کودک در روروک یا صندلی خود نشسته است، ناگهان جیغ میزند و فریاد میکشد، در چنین مواقعی، هر چه صندلی یا روروک او را تکان دهید، اثری ندارد، ولی اگر او را بغل کنید، ناگهان آرام میگیرد.
در چنین حالتی، کودک نیاز به در آغوش گرفتن دارد و تا او را بغل نکنید، آرام نخواهد شد.
در بعضی از مواقع، کودکان کوچک در حالی که مشغول بازی هستند، ناگهان به طرف مادر یا پدر میآیند. و در دامان آنها مینشینند و پس از مدت کوتاهی باز به دنبال بازی میروند. این حالت را (انرژی بدست آوردن) مینامند.
نشستن روی دامان مادر یا پدر، موجب تعادل مواد شیمیایی مغز کودک میگردد. در حقیقت کودک با این عمل خود اوپیوئید زبیعی به دست میآورد و ساعاتی را با شادی به بازی کردن میپردازد.
منبع: رفتار پدر و مادر با کودک و نوجوان (دانستنیهای لازم برای پدران و مادران)، جواد فیض.
کتابهای انتشارات فرزام برای پرورش فرزندانی توانمند:
فرزند بادقت من: راهنمای والدین و مربیان (نسخه چاپی)
باهوش خوشرو (نسخه pdf)
باهوش خوشاخلاق (نسخه چاپی)
1 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
برخی از مادران فکر میکنند که کودک تنها در سنین پایین نیاز به محبت دارد ، ولی باید توجه کرد که همانطور که ما در سنین پایین فرزندمان به انها محبت میکنیم با افزایش سن انها ، نباید میزان محبت ما به انها کمتر شود ،،طبق یافته روان شناسان هنگامی که ما نوزاد و کودکمان را در اغوش میگیریم و هورمون اکسی توسین ترشح میشود همین امر سبب میشود تا رشد کودک نسبت به کودکان همسن و سال خود که محبت کمتری دریافت کردند بیشتر باشد