ویژگیهای ارتباط بد (مشکل در روابط)
حقیقت:
اصرار دارید حق با شماست و فرد مقابل اشتباه میکند.
تقصیر:
شما فرد مقابل را مسبب ایجاد مشکل معرفی میکنید.
قربانی:
شما خود را یک قربانی بیگناه میخوانید.
تحقیر:
شما تدریجاً میگویید طرف مقابلتان یک بازنده است چون همواره کارهای خاصی انجام نمیدهد یا کارهایی را هرگز انجام نمیدهد.
ناامیدی:
شما با پافشاری بر اینکه تلاش بیفایده است و مشکل ادامه دارد، دست از کار میکشید.
متوقع بودن:
شما خود را محق برخورد بهتر میدانید، در حالی که از بیان صریح و مستقیم آنچه میخواهید، امتناع میورزید.
انکار:
اصرار دارید ثابت کنید هنگامی که واقعاً عصبی، آزرده خاطر یا ناراحتید، چنین حسی ندارید.
پرخاشگری منفعل:
شما لب ورمیچینید، محل را ترک کرده یا چیزی نمیگویید، ممکن است با عصبانیت از اتاق خارج شده یا درها را بکوبید.
خود را مقصر دانستن:
به جای پرداختن به مشکل، طوری رفتار میکنید که گویی شما در این ارتباط یک فرد بدبخت و بیچاره هستید.
کمک کردن:
به جای اینکه گوش دهید چقدر طرفتان احساس افسردگی، آسیب یا عصبانیت میکند، تلاش میکنید مشکل را حل کرده یا به او کمک کنید.
تمسخر:
کلمات یا لحن صدای شما حامل خصومتی است که آشکارا آن را نمیگویید.
سپر بلا بودن:
بیان میکنید در تعارض به وجود آمده، طرف مقابلتان به مشکل برخورده، اما شما همچنان متعادل، خوشحال و بدون تأثیر از این مشکل باقی ماندهاید.
حالت تدافعی:
شما از پذیرفتن هر گونه خطا یا عیب امتناع میورزید.
ضد حمله:
به جای اعتنا به احساسات فرد مقابل، انتقاد آنها را با انتقاد پاسخ دهید.
اقدام انحرافی:
به جای پرداختن به احساسات هر دویتان در مسئله پیش رو، شما به بیان گلههایتان از بیعدالتیهای گذشته میپردازید.
منبع مقاله: کتاب از حال بد به حال خوب (شناخت درمانی)، دکتر دیوید برنز؛ ترجمه: مریم سعیدی.
سرفصلهای این مقاله
دیدگاهتان را بنویسید