کاهش پرخاشگری با تنبیه
زمان مطالعه: 2 دقیقه
وقتی کودکان فردی را تماشا میکنند که به خاطر رفتار پرخاشگرانه مورد تنبیه قرار میگیرد، تمایل آنها به رفتار پرخاشگرانه کاهش پیدا میکند.
این شیوه که به «تنبیه جانشینی» معروف است، کارآیی خود را در این زمینه نشان داده است و اصولاً فلسفه زیربنایی کلیه مجازاتهای اجتماعی از قبیل زندان و اعدام، عبرت گرفتن از وضع مجازات شوندگان است تا از رفتارهای پرخاشگرانه احتمالی آنان پیشگیری به عمل آید.
تقویت رفتارهای مغایر:
تقویت رفتارهای مغایر این اصل یادگیری است که برای از بین بردن رفتار نامطلوب به جای تنبیه آن رفتار میتوان رفتار مخالف و مغایر با آن را تقویت کرد. اگر بخواهیم این اصل را در مورد پرخاشگری به کار ببندیم باید به جای تنبیه رفتار پرخاشگرانه، رفتار غیر پرخاشگرانه را مورد تشویق قرار دهیم.
با این کارتان شخصی نمیتواند در آن واحد هم پرخاشگر باشد و هم نباشد. به سوی انجام رفتار غیر پرخاشگرانه که تشویق به دنبال دارد، سوق داده میشود.
سرفصلهای این مقاله
موثر بودن این شیوه در بعضی آزمایشها نشان داده شده است.
به طور کلی در این مورد این است که ذهن شخص از موضوع پرخاشگری منحرف شود. بنابراین هر عملی مانند ترک محل پرخاشگری، مشغول شدن به فعالیتهای دیگر مانند خوردن یک لیوان آب، انجام یک فعالیت ورزشی و نظایر آنها که ذهن شخص را به خود مشغول کند، میتواند در کاهش پرخاشگری موثر باشد و خلاصه اینکه نظریه پردازان یادگیری زمینههایی برای ایجاد خوشبینی نسبت به آینده در مورد کنترل رفتارهای پرخطر پرخاشگرانه فراهم میکنند.
اعتقاد به اینکه پرخاشگری ذاتی است، ممکن است به اینجا منجر شود که ما دست روی دست بگذاریم و بگوییم کاری نمیشود کرد.
جنگ و دعوا یک امر اجتناب ناپذیر است. مردم به طور طبیعی و ذاتی خشونت طلب هستند. اما نظریه پردازان یادگیری به عوامل محیطی ویژه اشاره میکنند که میتوان آنها را کنترل کرد و تغییر داد.
حتی اگر این عوامل نتوانند همه رفتارهای پرخاشگرانه را کنترل کنند، حداقل در کنترل بخشی از این رفتارها توانا هستند.
اینها واقعیتی هستند برای ساختن جهانی بدون جنگ و جدال و خشونت که باید آنها را در نظر گرفت.
دیدگاهتان را بنویسید