پذیرش احساس در مقابل پذیرش رفتار
زمان مطالعه: 2 دقیقه
هنگامی که با افت و خیزهای احساسی فرزندمان همدلی میکنیم، با آنان ارتباط برقرار میکنیم. با این حال، این امر به این معنا نیست که ما همیشه با رفتارهای همراه با آن احساسات نیز موافقایم.
شاید یک کودک وقتی از بازی خواهر و برادرانش کنار گذاشته شود، غمگین شود و قشقرق به راه بیندازد. در این صورت ما باید بتوانیم رفتار و احساس او را از یکدیگر متمایز کنیم.
به عنوان یک والد، لازم است احساس طردشدگی را در کودک خود پردازش کنیم. و همدلی خود را به او نشان دهیم، اما باید موافق نبودن با رفتار او را نیز ابراز کنیم و اگر لازم شد، پیامدهای این رفتار را نیز اعمال کنیم.
باید برای او مشخص کنیم برخی رفتارها پذیرفتنیاند و برخی دیگر نیستند؛ بنابراین وقتی ما احساسات فرزندمان را میپذیریم، قطعاً میدانیم گاهی شرایط ویژهای وجود دارد که نمیتوانیم با او همدلی کنیم.
سرفصلهای این مقاله
در پارهای اوقات تایید احساسات کودکانمان نمیتواند کار درستی باشد؛ مثلاً:
وقتی فرزندمان یا فرزند دیگران تحریک و برانگیختهمان کرده است یا زمانی که فرزند ما در میان دوستانش یا در میان جمع است.
وقتی قانون شکنی به صورت جدی صورت گرفته است.
هنگامی که فرزندان سعیمی کنند از طریق احساساتشان ما را کنترل کنند.
وقتی آمادگی صحبت را ندارند و به فرصت نیاز دارند.
در صورتی که نیاز اساسی هیجانی پیوند و پذیرش را تامین کرده باشید. و رابطهی شما با فرزندانتان قوی باشد، آنان نه تنها شما را دوست دارند و به شما احترام میگذارند، بلکه از بودن کنار شما لذت میبرند.
وقتی نیاز هیجانی پیوند و پذیرش ارضا شده باشد، فرزندان به طور طبیعی ارزشهای والدین خود را تقلید
میکنند.
این کار، به نوبهی خود، به آنان کمک میکند در برابر رفتارها، عقیدهها و ایدئولوژیهای مجرمانه و ناسالم از خود مقاومت نشان دهند.
وقت گذرانی با فرزندان و ابراز همدلی و ارزش دادن به احساسات آنان، مهم ترین راهکارهای ممکن برای تامین این نیاز است.
منبع مقاله: چگونه میتوانیم پدر و مادر خوبی باشیم؟ (فرزندپروری مطلوب)، مؤلفان: جان فیلیپ لوئیس، کارن مک دونالد لوئیس، مترجمان: مریم مقومی، علی روزبهانی.
دیدگاهتان را بنویسید