نمایش در تئاتر درونی (تصاویر ذهنی)
زمان مطالعه: 2 دقیقه
همهی ما میتوانیم با چشمان بسته تصاویری که در ذهنمان وجود دارد را مشاهده کنیم. گاهی این تصاویر فقط تصویرهای تصادفی و بیربط هستند. گاهی هم به نمایشی کامل میمانند. به طوری که احساس میکنید در تئاتر درونتان نشستهاید و شخص دیگری مسئول کنترل، تغییر نمایشها و پایان دادن به آنها است.ش
شما فرد ترسناکی را «میبینید» که در تاریکی شب از پنجره وارد اتاقتان میشود. یا خودتان را «میبینید» که بارها و بارها در امتحان مهمی رد میشوید.
ما مسئول آفرینش این تصویرها هستیم؛ اغلب به طور ناهشیار و عادتی. به هر تقدیر، هیچ کدام از این تصاویر ارزش این را ندارد که به آن ها بچسبید.
آیا ذهن همانطور که قادر به آفرینش تصاویر هولناک است (تصورات کابوسوار)، میتواند تصاویر دلنشینی را هم بیافریند (تصورات رویایی)؟ بله؛ شما با بهرهگیری عمدی از این مهارت ذهنی به بهترین شکل، میتوانید تصاویر زیبا و لذتبخشی را بیافرینید؛ درست مانند کارگردان فیلم.
یک دختر شش ساله دوچرخهای را به عنوان کادوی تولد دریافت کرد. والدین در کمال تعجب دیدند که او سوار دوچرخه شد و بدون هیچ زحمتی شروع به راندن آن کرد.
وقتی از او پرسیدند چگونه با این سرعت دوچرخه سواری یاد گرفت، پاسخ داد: «دوچرخه سواری را برای خودم به تصویر کشیدم. در ذهنم خود را در حال دوچرخه سواری میدیدم.
سرفصلهای این مقاله
شما با بهره گیری خودخواسته از تصاویر درونی میتوانید ویژگیهای نهفته خود را کشف کنید.
این تصاویر به معنای جبرانی برای مسایل نیستند. بدین معنا که مثل عصای سحرآمیز عمل کنند یا ناممکنها را امکانپذیر نمایند.
این تصاویر فقط تجسم چیزهایی است که پیشتر در درونتان وجود داشته است و شما میخواهید آنها را تقویت کنید، بهبود بخشید با بر آنها تکیه کنید؛ مانند هنرمندی که میتواند با چشم ذهن قابلیت بالقوه تکه سنگ زمختی را مشاهده کند و دیدههای خود را از طریق تراشیدن مدام و تبدیل آن به مجسمه به نمایش بگذارد.
منبع مقاله: آرام نشستن مثل قورباغه (تمرینهای توجه آگاهی برای کودکان و والدین)؛ نویسند: اِلین اَسنل، مترجم: میثم بازانی، سروش قبادی.
دیدگاهتان را بنویسید