مراقبت از کودک و ایجاد احساس اهمیت و ارزشمندی در او
زمان مطالعه: 3 دقیقه
وقتی شما از کودک خردسال خود مراقبت کنید بسیاری از کارهای پروراندن را برای او انجام میدهید. این کارها میتواند شامل غذا دادن، تعویض پوشک، تکان دادن، در آغوش گرفتن و تسلی دادن در زمان گریه باشد.
این وظایف پروراندن اغلب فعالیتهایی هستند که نیازهای جسمانی ضروری او را رفع میکند. اما در عین حال هیجانی نیز هستند.
برای مثال، وقتی به کودک خود غذا میدهید، نه تنها نیاز جسمانی او به غذا را رفع میکنید، بلکه پیامی هیجانی نیز میدهید که به او اطمینان میبخشد و میگوید: «این کار من است که از تو مراقبت کنم» و «من دقیقاً میدانم تو الآن به چه چیزی نیاز داری.»
در حقیقت، تمام کارهای مراقبتی شما، به او این پیام را میدهد که از او مراقبت خواهید کرد. او بزرگ میشود، در حالی که میداند شما نیازهایش را رفع خواهید کرد و جهان جای امنی است.
در جایگاه والد شما معمولاً از کودک خود جلوتر فکر میکنید تا پیشبینی کنید بعد از این به چه چیزی نیاز خواهد داشت و بتوانید برای رسیدگی به او آماده باشید.
بیایید فقط به میزانی از برنامهریزی که برای جمع کردن کیف نوزاد و بیرون رفتن انجام میدهید، نگاهی بیاندازیم: برداشتن شیشه شیرها، پوشکها، لباسهای اضافه و شاید یک اسباببازی کوچک!
شما تلاش میکنید به تمام نیازهای ممکن او فکر کنید. این به آن معنی است که وقتی کودک گریه کند شما میتوانید به سرعت پاسخ دهید.
این توالی، یعنی آماده شدن شما، درک نشانههای نیاز کودک و برآورده کردن آن، هر روزه بارها و بارها اتفاق میافتد، اینگونه شما این پیام را به او میدهید که «من نیازهای تو را میبینم و درک میکنم. من آمادهام.»
منبع مقاله: کتاب فرزند پروری به شیوه تراپلی؛ مولفان: ویوین نوریس و هلن رادول؛ مترجمان: تارا منصوری، پریسا رنجگر و بهنود بهمنش.
سرفصلهای این مقاله
دیدگاهتان را بنویسید