محرومیت کودک از مهر و محبت پدر و مادر
زمان مطالعه: 1 دقیقه
محرومیت کودک از مهر و محبت پدر و مادر، موجب بیاعتمادی و افزایش برخوردهای نادرست اجتماعی در او میگردد.
کودکی که در معرض محبت قرار نگیرد، نسبت به محبت و علاقهی پدر و مادر خود بیاعتماد میگردد. چنین کودکی از نظر روانی آسیب پذیر میباشد. زیرا قسمت چپ مغز پیشانی او که مرکز احساسهای مثبت و رفتارهای اجتماعی است، رشد نکرده است.
بنابراین چنین کودکی نسبت به خود و دیگران افکار مثبت ندارد. و مایل نیست که پدر و مادر حتی او را بغل کنند و یا با کودکان دیگر دوست گردد، زیرا فکر میکند که دیگران او را از خود دور میکنند و او را نمیپذیرند. چنین احساسی متاسفانه در سنین بزرگسالی نیز در او ادامه خواهد یافت.
زمانی که مادری، نوجوان و جوانش را در بغل میگیرد و او را میفشارد. یا فرزندی، مادرش را میبوسد و او را در آغوش میگیرد، اوپیوئید، اکسی توسین و پرولاتین در مغز هر دو ترشح میشود. هر چه این تماسها بیشتر باشد، تحریک و ترشح این مواد افزایش مییابد. و رابطهی عاطفی، عشق، علاقه و توجه به یکدیگر بیشتر میگردد.
سرفصلهای این مقاله
احساسهای اولیهی دوست داشتن
کودکان در سن 2 تا 2/5 ماهگی، بارها به چهرهی مادر خیره میشوند و مادر هم مدتها به چهرهی کودک خود خیره میماند.
هنگامی که کودک به اشیا مختلف نگاه میکند، خیره نمیشود و زود از آن میگذرد، ولی هنگامی که به صورت مادر نگاه میکند، خیره میشود.
خیره شدن کودک به چهرهی مادر و برعکس، احساس شادی و شعف در هر دو به وجود میآورد. کودک با خیره شدن به مادر، دوست داشتن و دوست داشته شدن را به مادر ارائه میدهد و در خود احساس امنیت میکند و به مادر نیز احساس امنیت میبخشد.
کودکانی که به علت بیماری مادر یا بیماری خود کودک، چنین حالاتی را در هفتههای اول تولد خود تجربه نمیکنند. ممکن است در آینده اعتماد به نفس به دست نیاورند و احساس کنند که قابل دوست داشتن نیستند.
احساس دوست داشتن کودک در اوایل زندگی توسط پدر و مادر، به کودک منتقل میشود و به صورت حس دوست داشتن در تمام عمر در کودک باقی میماند.
دیدگاهتان را بنویسید