لمس کردن فرزندتان را فراموش نکنید!
زمان مطالعه: 1 دقیقه
لمس، بخشی بنیادی از احساس نزدیکیست و در بسیاری از فعالیتهای تراپلی، به نوعی وجود دارد. لمس کردن بخش سالم و طبیعت آن چیزی است که بین کودک و والد اتفاق میافتد و تصور اینکه کسی بتواند از کودک نوپای خود بدون هیچگونه لمسی مراقبت کند، سخت است. شما برای شستن، غذا دادن، لباس پوشاندن و تعویض، نوزاد خود را لمس میکنید.
البته روشهایی که برای لمس کردن کودک استفاده میکنید، رشد و تغییر میکند. شما به طور طبیعی با این تغییر سازگار میشوید. علاوه بر لمسی که به دلیل مراقبتهای ابتدایی مانند لباس پوشاندن، در آغوش گرفتن و نوازش کردن میان شما رد و بدل میشود، وقتی کودک نوپای شما آغاز به کاوش اطراف میکند، نیاز به لمسی دارد که او را از نظر فیزیکی از خطر محفوظ بدارد.
سرفصلهای این مقاله
با بزرگ شدن کودک، لمس همچنان بخش مهم و طبیعی رابطه شما باقی میماند.
کودک برای آموزش دوچرخهسواری نیاز به حمایت فیزیکی شما دارد تا در حین امتحان کردن این کار جدید، در حفظ تعادل به او کمک کنید.
لمس کردن میتواند بسیار پروراننده باشد و برای کودک حمایت عاطفی فراهم کند. احساس گریه کردن بر شانه دیگری، بهتر از گریه کردن در تنهایی است. گفته میشود که لمس اولین زبان ماست و حتی قبل از اینکه ببینیم، بگوییم، بکشیم یا بشنویم، دیگران و خودمان را از طریق لمس تجربه میکنیم.
لمس در شکلگیری پیوند هیجانی با دیگران، امری حیاتی است. همچنین به ما کمک میکند با سختیها کنار بیاییم و سازگار شویم، چرا که لمس مهربانانه میتواند کاهنده استرس و آرام کننده باشد.
لمس کردن برای مثال آغوشی امن است که میتواند تا احساسهای افسردگی و اضطراب را کاهش دهد.
لمس مناسب، بخش جداییناپذیر بسیاری از فعالیتهاست. اکثر کودکان از لمس و احساس صمیمیت و پیوند ناشی از آن لذت میبرند. با این حال ممکن است لمس برای برخی از کودکان دشوار باشد.
دیدگاهتان را بنویسید