طلاق: چند توصیه برای سازگاری بهتر
زمان مطالعه: 2 دقیقه
جدایی و طلاق برای همهی اعضای خانواده، مخصوصاً برای کودکان لحظههای بسیار سختی است. همهی ما میتوانیم کودکانی را که بین پدر و مادر ماندهاند در ذهن خود مجسم کنیم.
هر روز به یک طرف کشیده میشوند، نقش پیامرسانها و حامیان را بازی میکنند و مثل پول خرد دست به دست میگردند. با این همه، میتوان همه چیز را به جای خود گذاشت تا کودکان خیلی آسیب نبینند.
در درجهی اول نباید مسئله را حاشا کرد. به بهانهی حفظ کودکان، والدین تمایل دارند تنشهای خود را پنهان نگه دارند. اما واقعیت این است که کودکان وجود تنش را خیلی خوب درک میکنند.
به نظر میرسد، کودکانی که در جریان موقعیت هستند، در پذیرفتن طلاق کمتر دشواری دارند.
سرفصلهای این مقاله
کودکان دوست دارند احساسات خود دربارهی این موقعیت را مطرح کنند.
بهتر خواهد بود که لحظههایی برای این کار پیشبینی شود. پدر یا مادر، با فرزند خود رو در رو قرار گیرد و به او فرصت دهد که احساسات خود را بر زبان آورد.
ممکن است این کار به هنگام قدم زدن در خیابان یا چند دقیقه پیش از ساعت خواب کودک باشد. مهم این است که کودک احساس کند که به حرفهایش گوش میدهند و او را دوست دارند.
والدین باید نیازهای کودک را در اولویت قرار دهند.
در صورت امکان، سعی کنند هر دو در زندگی کودک نقش فعال داشته باشند و مسئولیت تربیت او را بین خود تقسیم کنند. این کار میتواند به شکلهای مختلف انجام گیرد: قوانین مشترک در مورد انضباط، نگهداری نسبت به سهم، شرکت در فعالیتهای تحصیلی و غیر تحصیلی کودک، حضور هر والد در رویدادهای مهم زندگی کودک (مراسم دینی، اخذ مدرک و …).
تلاش برای برقراری ارتباط خوب و همکاری، والدین را قادر میکند تا برای فرزند، محیط خانوادگی باثبات فراهم آورند و به او اجازه دهند که با شرایط به طور هماهنگ کنار بیاید.
منبع مقاله: روان شناسی رشد (1 و 2) نوشته جیمز وندر زندن؛ ترجمه دکتر حمزه گنجی.
دیدگاهتان را بنویسید