بودن در گروههای ویژه و تیزهوش و حس تنهایی در کودکان تیزهوش
زمان مطالعه: 2 دقیقه
همواره مهمترین نکته در رابطه با تیزهوشی شناسایی به موقع و دقیق آنها است. استفاده از ابزارهای دقیق و مطمئن و چندگانه بسیار ضروری است.
متأسفانه تحقیقات در زمینه تیزهوشی و احساس تنهایی بسیار کم و معدود است. به طوری که در تحقیقات مختلفی که در زمینه عاطفی و رفتاری این افراد اشاره بسیار کوچکی به این موضوع شده است.
نکته جالب در این است که تحقیقات با این عنوان بسیار قدیمی است. و با توجه به تغییر در استاندارها، قدرت تعمیم دهی پایین میآید.
اگر به این نکته توجه کنیم که یکی از پیشآگهیهای افسردگی، احساس تنهایی است میتوانیم با تشخیص بهنگام و مداخله مناسب از بروز مشکلات جدیتر شروع کنیم. برای این منظور لازم است جامعه، محیط خانوادگی-آموزشی فرد، صفات و ویژگیهای شخصیتی فرد و خانواده و … را نظر بگیریم.
سرفصلهای این مقاله
- فرد را باید حداقل در 2 محیط ارزیابی کنیم (مدرسه، خانه، محل کار و …).
- برای خواندن مقاله «چگونه ناتوانی در حوزه شنیداری را بهبود بخشیم؟» به لینک زیر مراجعه نمایید:
- برای آشنایی با انواع هوش و پرورش آنها در فرزندان خود میتوانید از فیلمهای زیر استفاده نمایید:
- هوشهای نوین چه هستند و چگونه افزایش مییابند؟
فرد را باید حداقل در 2 محیط ارزیابی کنیم (مدرسه، خانه، محل کار و …).
یکی از بهترین منابع اطلاعاتی خود گزارشگری و پاسخ همسالان است تا نگرش فرد نسبت به خودش و محیط نسبت به او پیدا کنیم.
پس از محرز شدن نشانهها در فرد تیزهوش برنامههای درمانی و آموزشی مختلف همسو با احساس تنهایی شروع میشود. در تمامی برنامههای مخصوص تیزهوشان خانواده محور بودن برای ما باید بسیار مهم باشد و در برنامه آموزشی این افراد مثلث مدرسه، والدین و فرد در نظر گرفته شود.
در برخی موارد گذاشتن جلسات آموزشی فرزندپروری و آشنا کردن والدین با طرحوارههای اشتباهشان و سبکهای فرزندپروری میتواند در کاهش احساس تنهایی کودک مؤثر باشد.
برای خواندن مقاله «چگونه ناتوانی در حوزه شنیداری را بهبود بخشیم؟» به لینک زیر مراجعه نمایید:
همچنین برای آموزش به کودک میتوان مهارتهای مختلف برقراری ارتباط مؤثر آموزش داده شود. در نظر بگیریم که فرد مهارت جرأت ورزی را داشته باشد تا بتواند احساسات خود را معرفی کند. همچنین شناسایی، نامگذاری صحیح، مقابله با هیجانات نیز به نظر میرسد برای این کودکان مؤثر باشد.
گردآوری: دکتر یاسمن شهریاری
دیدگاهتان را بنویسید