آیا تماس لمسی والدین با کودک تازه به دنیا آمده ضروریست؟
زمان مطالعه: 3 دقیقه
فرضیهی یکی از دانشمندان به نام کلاوس وکنل اشاره بر آن دارد که کسانی که تازه پدر یا مادر شدهاند. در چند ساعت اول پس از تولد نوزاد، نوعی (آمادگی) بنیادی برای درگیر شدن عاطفی با نوزاد از خود نشان میدهند.
پدران و مادرانی که در دورهی اولیه نوزادی تماس با نوزادان خود برقرار نمیکنند یا تماس کمی با آنها دارند. ممکن است به اندازهای که در صورت داشتن تماس پوست با پوست در چند ساعت نخست پس از تولد امکان داشت. به نوزاد خود دلبستگی پیدا نمیکنند. این جمله و نتیجه پژوهشها در این حوزه بسیار بحثانگیز است.
سوزان گلدبرگ پس از مطالعهی دقیق متون مربوط به پیوند هیجانی نتیجهگیری کرده است. که برخلاف ادعای کلاوس وکنل، تاثیر (تماس نخستین) نه زیاد است و نه دیرپا.
در بررسی به دقت کنترل شدهای که در آن پدران و مادران طی 1 دورهی 9 روزه مورد مشاهده قرار گرفتند. سودمندی تماس نخستین در طول زمان به طور مستمر کاهش یافت.
تا 9 روز پس از تولد، مادران برخوردار از تماس نخستین با نوزادان بیش از مادرانی که تا چند ساعت پس از وضع حمل. تماس پوست با پوست با نوزادان خود نداشتهاند، نسبت به نوزادان خود مهربانتر و پاسخدهتر نبودند.
در واقع، پاسخدهی مادرانی که تماس آنها با نوزاد به تاخیر افتاده بود، در این دورهی مشاهدهی 9 روزه، افزایش چشمگیری از خود نشان داد. که حاکی از آن است که ساعات بلافاصله پس از تولد به آن اندازه که کلاوس وکنل تصور میکردند، حیاتی نیست.
مایکل راتر میافزاید بسیاری از پدر و مادرخواندهها با اینکه احتمالاً هنگام تولد فرزندخواندههای خود هیچ تماسی با آنها نداشتهاند. از پیوندهای عاطفی نزدیک خود با فرزندخواندههایشان رضایت کامل دارند و میکوشند تا این پیوندها را توسعه دهند.
سرفصلهای این مقاله
- در واقع، احتمال دلبستگی شدید مادر به کودک شیرخوار در خانوادههای فرزند پذیرفته نیز به اندازهی
- خانوادههای فرزند نپذیرفته بالاست.
- کتابهای انتشارات فرزام برای پرورش فرزندانی توانمند:
- فرزند بادقت من: راهنمای والدین و مربیان(نسخه pdf)
- باهوش خوشاخلاق(نسخه چاپی)
- پرورش هوش اخلاقی کودکان و نوجوانان
- بازی پدیدهای شگفت انگیز(نسخه چاپی)
در واقع، احتمال دلبستگی شدید مادر به کودک شیرخوار در خانوادههای فرزند پذیرفته نیز به اندازهی
خانوادههای فرزند نپذیرفته بالاست.
خلاصه اینکه پژوهشهای انجام شده دربارهی پیوند هیجانی نخستین، حکایت از آن دارد که اگر به والدین اجازه داده میشود. تا در چند ساعت نخست پس از تولد نوزاد به او دست بزنند. در آغوشش بگیرند و با او بازی کنند، ممکن است علاقهی شدیدی نسبت به کودک پیدا کنند.
در نتیجه، بسیاری از بیمارستانها روش کارشان را تغییر دادهاند و این گونه تجربهها را مجاز میدانند و حتی تشویق میکنند. ولی به نظر میرسد که این تماس اولیه برای تحکیم دلبستگی والدین به کودک و کودک به والدین نه تعیین کننده است و نه کافی.
دلبستگی پایدار بین کودک و پرستار او در چند دقیقه، ساعت یا روز به وجود نمیآید. بلکه به کندی و طی هفتهها و ماهها برهم کنش اجتماعی شکل میگیرد.
بنابراین هیچ دلیلی وجود ندارند که پدران و مادرانی که از داشتن تماس پوست با پوست اولیه با فرزندان خود محروم ماندهاند. در برقراری رابطهی گرم و محبتآمیز با آنها با دشواری مواجه شوند.
دیدگاهتان را بنویسید