تحقیر کردن کودکان
زمان مطالعه: 2 دقیقه
سرفصلهای این مقاله
کودکان در چنین مواردی احساس تحقیر میکنند:
وقتی والدینشان آنان را مسخره کنند،
آنان را با نامهای نامناسب صدا کنند،
موضوعهایی را به تمسخر بگیرند که برای آنان مهم است،
از ظاهر آنان انتقاد کنند یا به هر طریق دیگری آنان را سرافکنده سازند.
زمانی که تحقیر اتفاق میافتد، فرزندان احساس بیارزشی، کمبود یا طردشدگی میکنند و بسته به خلق و خوی خود طیف وسیعی از دیگر هیجانها را نیز تجربه میکنند. آنان در نهایت، دیدگاهی منفی دربارهی خود پیدا خواهند کرد.
چرا والدین فرزندان خود را تحقیر میکنند؟
فلسفهی برخی از والدین این است که تحقیر، فرزندان را وادار میکند رفتار نامناسب خود را تغییر دهند؛ گاهی والدین تلاش میکنند از غرور بی جای آنان جلوگیری کنند؛ گاهی نیز والدین از ابراز احساسات فرزندانشان، به ویژه پسرها، شرمسار میشوند.
کودکان در چنین وضعیتهایی به سرعت احساسات خود را سرکوب میکنند و از بیان احساسات و اولویتهای خود بیم خواهند داشت. چنین والدینی معمولاً دردها و آسیبهای عمیقی از زمان کودکی خود دارند که به نحو مناسبی رسیدگی نشده است.
آنان ممکن است اغلب عصبانی باشند و در مورد زندگی چشمانداز مثبتی نداشته باشند. آنان فکر میکنند تحقیر بهترین روش تغییر دادن فرزندانشان است.
این پدر و مادرها با ایجاد احساس بیکفایتی و نقص در فرزندان، تحقیرشان میکنند. تأثیر نهایی احساس تحقیر و طرد در فرزندان خشم است که در نهایت آنان را به آسیب روحی دچار میکند.
سالها پیش اشعار کودکانه میگفتند:
ترکهها و سنگها ممکن است استخوانهای من را بشکنند، اما واژهها هرگز به من آسیب نخواهد زد.
اما حقیقت فراتر از اینهاست؛ واژهها میتوانند اختلاف ملتها را رقم بزنند، به دوستی پایان دهند، ازدواجها را در هم بشکنند و آسیبهایی ناگفتنی به فرزندان وارد کنند.
فرزندانی که مدام این نظرها را دربارهی خود میشنوند نه تنها احساس میکنند که والدینشان آنان را نمیپذیرند و نمیخواهند با آنان رابطهی عاطفی برقرار کنند، بلکه در چنین موقعیتی نیازهای هیجانی اساسیشان نیز تأمین نخواهد شد.
منبع مقاله: چگونه میتوانیم پدر و مادر خوبی باشیم؟ (فرزندپروری مطلوب)، مؤلفان: جانفیلیپ لوئیس، کارنمکدونالد لوئیس، مترجمان: مریم مقومی، علی روزبهانی.
دیدگاهتان را بنویسید