اصول مورد توجه در آیین فرزند پروری
زمان مطالعه: 3 دقیقه
برای اینکه بتوانیم با اندیشهی والا و شایستگی هر چه بیشتر، بستری فراهم کنیم تا فرزندانمان، در فرداهای نه چندان دور، با نشاط و دل آرامی، احساس خود ارزشمندی و صلابت، استواری و موفقیت، در جایگاههای خطیر فردی و همسری و اجتماعی خود قرار گیرند، به چند اصل مهم در فرایند آفرینش مطلوبترین زمینههای علاقههای تربیتی برای رشد و شکوفایی فرزندان سالم، صالح، خلاق، دل آرام و پرنشاط و پرتلاش اشاره میکنیم:
-
سرفصلهای این مقاله
- همیشه محبوب فرزندانمان باشیم.
- اذعان بر محبت پذیری فرزندان.
- باور بر آرامشطلبی فرزندان.
- واژههای انضباطی را کم کنیم.
- ویژگیهای تحولی فرزندان را در نظر بگیریم.
- همیشه اولویت توجه، با فرزندان بزرگتر است.
- رابطهی فرزندان خانواده را براساس محبت و تکریم متقابل بنا کنیم.
- حاکمیت حقوق عاطفی فرزندان در خانواده.
- فرزندانمان را با خویشان و آشنایان محبوب محشور کنیم.
- به رابطهی پدر و پسرها، مادرها و دخترها بهای ویژهای بدهیم.
- کتابهای انتشارات فرزام برای پرورش فرزندانی توانمند:
- فرزند بادقت من: راهنمای والدین و مربیان (نسخه چاپی)
- راهکارهای ایجاد تفکر منطقی در کودک (نسخه pdf)
- باهوش خوشرو (نسخه pdf)
- باهوش خوشاخلاق (نسخه چاپی)
همیشه محبوب فرزندانمان باشیم.
همهی بچهها پدر و مادرشان را دوست دارند و به این دوست داشتن میبالند و دل میبندند، اما همهی بچهها دوست دارند پدر و مادرشان همیشه دوستداشتنی و محبوب باشند.
فرزندان ما دوست دارند و نیاز دارند که از سویدای دل، پدر و مادرشان را دوست داشته باشند. برای حسن تأمین این نیاز فطری و حقوق عاطفی، بایسته است پدر و مادر همواره محبوب دل فرزندانمان باشند. اگر مطلوب و محبوب فرزندانمان شدیم، یقین داشته باشیم که آنان با اشتیاق فراوان با ما همدلی میکنند. و در جهت اندیشههای والای ما میکوشند.
-
اذعان بر محبت پذیری فرزندان.
شایسته و بایسته است پدر و مادرها به ویژه آنانی که در دیار غربت زندگی میکنند. همواره باور داشته باشند که فرزندانشان همانند همهی کودکان و نوجوانان و یزرگسالان در گسترهی هستی محبت پذیر و اخم گریز، تکریم طلب و تحقیر ستیز، تائید طلب و تکذیب گریز، ترغیب پذیر و تهدید گریز، تشویق طلب و تنبیه گریز هستند. پس، همواره بهتر است با زبان محبت با ایشان سخن بگوییم و ارتباط داشته باشیم.
-
باور بر آرامشطلبی فرزندان.
کودکان ما به آرامش و امنیت درون نیاز زیادی دارند. تردید، تعارض و دوگانگی، احساس ناامنی درونی آنها را افزایش میدهد و شخصیت در حال رشد و تحولشان را دچار تزلزل میکند.
-
واژههای انضباطی را کم کنیم.
شایسته و بایسته است در تعامل با همسر و فرزندان به ویژه در دیار غربت از واژههای آمرانه و ناظمانه، کلمات حاکمانه و واعظانه کمتر استفاده کنیم. یاد بگیریم که در محاورات خانوادگی همیشه از واژههایی که نشانی از روابط رفیقانه و صمیمانه و شفیقانه دارد و پیوندهای عاطفی را غنیتر میکند بهره بگیریم.
-
ویژگیهای تحولی فرزندان را در نظر بگیریم.
همواره باید در تعامل با فرزندان توجه داشته باشیم که کودکان پیشدبستانی و دبستانی اغلب در حال زندگی میکنند. از این رو شایسته است با ایشان به زبان حال و امروز سخن بگوییم و از زبان تهدید و تنبیه بپرهیزیم.
-
همیشه اولویت توجه، با فرزندان بزرگتر است.
شایسته و بایسته است همواره توجه داشته باشیم اصل ارشدیت عاطفی و منطقی در حریم خانواده حاکم باشد. یادمان باشد فرزند بزرگتر خانواده، دختر یا پسر، جایگاه در خور توجهی در خانواده دارد. اغلب فرزند بزرگ خانواده بر این باور و احساس است که نزدیکی بیشتری به والدین دارد و سابقهی تعاملیاش بیشتر از فرزندان بعدی است.
-
رابطهی فرزندان خانواده را براساس محبت و تکریم متقابل بنا کنیم.
همانگونه که پیشتر اشاره شد، هنگامی که ارشدیت فرزند اول مورد تائید و تأکید قرار میگیرد. به تدریج احساس خود ارزشمندی فرزند اول و بزرگتر خانواده تقویت میشود و محبوبیت وی از نظر فرزندان کوچکتر افزایش مییابد. این امر اولین گام در برنامهریزی، تنظیم و هدایت روابط محبتآمیز فرزندان است.
-
حاکمیت حقوق عاطفی فرزندان در خانواده.
والدین فهیم و بصیر نیک میدانند که حاکمیت حقوق عاطفی فرزندان در کانون خانواده بسیار ارزشمند و حیاتی است. حاکمیت حقوق عاطفی فرزندان در بوستان خانواده مطلوبترین شرایط رشد عاطفی و تحول مطلوب شخصیت فرزندان را فراهم میکند.
-
فرزندانمان را با خویشان و آشنایان محبوب محشور کنیم.
برای تقویت نگرشهای خوشایند و تعاملات مطلوب اجتماعی، بایسته و شایسته آن است بکوشیم تا آن جا که مقدور است، با آن دسته از خویشان و آشنایانی که بیشترین محبوبیت را دارند، بیشتر محشور باشیم.
هر چه فرزندانمان در دیدارهای خانوادگی و مهمانیها و سفرها با انسانهای والا، دل آرام، گشادهرو، مثبت اندیش، پرانگیزه و امیدآفرین، مومن و موفق محشور شوند، از شخصیت متعالیتر، انگیزهی تلاش بیشتر و موفقیتهای روزافزون برخوردار خواهند بود.
-
به رابطهی پدر و پسرها، مادرها و دخترها بهای ویژهای بدهیم.
پسرها به شخصیت پدر و نحوهی تعامل و ارتباط با مادر توجه ویژهای دارند. دخترها به نگاه و نگرش مادر به منش و رفتار پدر بیشتر مینگرند و مستقیم و غیرمستقیم از او میآموزند. که چگونه میتوانند با همسر آیندهی خود رابطهی مؤثر و آرامشگرانهای داشته باشند.
منبع مقاله: مبانی روانشناختی اندیشه فرزندآوری و مطلوبترین رویکرد فرزندپروری؛ نویسنده: دکتر غلامعلی افروز.
دیدگاهتان را بنویسید