آسان گیری بیش از حد
زمان مطالعه: 2 دقیقه
والدین آسان گیر یا هرگز در دسترس نیستند یا سخت سرگرم انجام دادن کارهای خود هستند. گاهی این والدین از اینکه برای فرزندانشان وقت نمیگذارند، احساس گناه میکنند و برای جبران این موضوع فرزندان خود را وادار نمیکنند که به حد و مرزها احترام بگذارند یا مقررات مناسب را یاد بگیرند.
آنان به دلیل حضور نداشتن، معمولاً در مورد مسئلههای مختلفی که فرزندانشان با آنها درگیر هستند، صحبت نمیکنند.
برای اینکه فرزندان خود را از هیجانات محافظت و جدا کنند، به آنان اجازه میدهند زیاد تلویزیون تماشا کنند و آنان را با خوراکیها لوس میکنند.
والدین آسان گیر ترجیح میدهند در زندگی فرزندانشان وارد نشوند؛ شاید میترسند که خبرهای بدی بشنوند یا شاید صحبت کردن دربارهی هیجانها و احساسات را دوست ندارند؛ بنابراین با نبودن در کنار آنان و نادیده گرفتن احساسات فرزندان از این کار اجتناب میکنند.
سرفصلهای این مقاله
در نتیجه، کودک به این نتیجه میرسد که حرف زدن دربارهی احساسات اشتباه است.
این والدین برای راهنمایی کودکان خود در زمینههای مختلف وقت نمیگذارند. و اجازه میدهند کودکانشان با انبوهی از مشکلات از آنان جدا شوند، حتی بدون اینکه دربارهی آنها چیزی گفته باشند. وقتی بچهها احساس کنند که والدینشان آنان را راهنمایی نمیکنند، ممکن است به عنوان جایگزین به سمت هم سالانشان جذب شوند.
کودکانی که والدینشان بیش از حد آسان گیرند، حس میکنند پدر و مادر دربارهی اینکه چطور زندگیشان را مدیریت و کنترل کنند آنان را تنها گذاشتهاند.
این موضوع به ارتباط نداشتن با والدین آسان گیر و به تنفر و سرخوردگی در آنان میانجامد. به ویژه والدین آنان را نصیحت کنند و بالاخره در موارد نادری تصمیم بگیرند با آنان در مورد مسئلههای مهم صحبت کنند.
منبع مقاله: چگونه میتوانیم پدر و مادر خوبی باشیم؟ (فرزندپروری مطلوب)، مؤلفان: جان فیلیپ لوئیس، کارن مک دونالد لوئیس، مترجمان: مریم مقومی، علی روزبهانی.
دیدگاهتان را بنویسید