اختلال خوردن مرتبط با کودک (هرزهخواری)
زمان مطالعه: 3 دقیقه
کودکان مبتلا به هرزهخواری مواد غیرقابلخوردن مانند رنگ، نخ، مو، فضولات حیوانات و کاغذ را میخورند. این اختلالی جدی است. زیرا حتی یک بار وقوع آن میتواند باعث شود که کودک، دچار عواقب جسمانی قابل ملاحظه ناشی از مسمومیت با سرب یا جراحت دستگاه معدهای – رودهای شود.
هرزهخواری جدیدترین علت جَرح خویشتن در افراد مبتلا به ناتوانیهای عقلانی-رشدی است.
سرفصلهای این مقاله
ملاکهای هرزهخواری:
- خوردن مداوم موارد غیرمغذی، غیرغذایی در طول دورهی حداقل ۱ ماه.
- خوردن مواد غیرمغذی، غیرغذایی با سطح رشد فرد نامناسب است.
- این رفتار خوردن بخشی از شیوهی هنجاری که از لحاظ فرهنگی یا اجتماعی تأیید شده باشد، نیست.
اگر رفتار خوردن در زمینهی اختلال روانی دیگر (مثل ناتوانی عقلانی، اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنی) یا بیماری جسمانی (از جمله حاملگی) روی دهد، بهقدر کافی شدید هست که توجه بالینی اضافی را موجه سازد.
در اختلال نشخوار، طفل یا کودک غذا را بعد از بلعیدن آن، بالا میآورد و دوباره میجود. پژوهشگرانی که اختلال نشخوار را بررسی کردهاند، ۵ اختلال شایع را در این کودکان مشخص کردند که عبارتاند از:
- رشد مهارتهای تغذیه و خوردن به تأخیر افتاده یا فقدان آن.
- مشکل مدیریت یا تحمل کردن غذا یا نوشیدنی.
- اکراه در خوردن غذا بر مبنای مزه، بافت و عوامل حسی دیگر.
- بیاشتهایی یا بیعلاقگی به غذا.
- استفاده از رفتارهای تغذیهای برای آرامش، تسلی دادن به خود، یا تحریک کردن خود.
۲۵ تا ۴۵ % کودکانی که رشد عادی دارند و ۸۰ % آنهایی که از لحاظ عقلانی ناتوان هستند، به درجات مختلف مشکلات خوردن دارند.
عوامل متفاوتی میتوانند در اختلالات خوردن کودکان دخالت داشته باشند. که از تجربه دچار خفگی شدن، تا زمینه پزشکی، خلقوخو و نابهنجاریهای فیزیولوژیکی که مشکلات خوردن ایجاد میکنند، گسترش دارند.
ملاکهای اختلال نشخوار:
- نشخوار مکرر غذا ظرف مدت حداقل یک ماه: غذای نشخوار شده ممکن است دوباره جویده، دوباره بلعیده، یا تُف کرده شود.
- نشخوار مکرر ناشی از بیماری معدهای – رودهای مربوط با بیماری جسمانی دیگر نیست.
- این اختلال خوردن منحصراً در طول دورههای بیاشتهایی عصبی، پرخوری عصبی، یا اختلال مصرف غذای دوری جو محدودکننده روی نمیدهد.
دیدگاهتان را بنویسید