هوش اقتصادی و مالکیت عمومی و خصوصی
زمان مطالعه: 4 دقیقه
صحبتهای سرکار خانم دکتر زهرا امیرآتشانی در برنامه تلویزیونی حرف حساب از شبکه یک سیما.
پرسش مجری: در برنامههای هفته گذشته، ما در رابطه با آموزش و سواد اقتصادی به کودکان صحبت کردیم. چند نکته کلیدی برای آموزش به کودکان در سنین پایین عنوان کردید و بیان کردید که چگونه مفاهیم اقتصادی را به آنها آموزش دهیم. و ما امروز میخواهیم در رابطه با ادامه این مبحث صحبت کنیم.
پاسخ دکتر امیرآتشانی: مبحث سواد اقتصادی شامل ۸ زیرمجموعه است. یعنی ما میتوانیم در مورد زمان طولانی بر روی این موارد کار کنیم. هفته پیش در رابطه با درک و فهم اقتصادی صحبت کردیم که اولین آن آشنایی با مفاهیم پایه اقتصادی بود.
این هفته میخواهیم در رابطه با مالکیت عمومی و خصوصی صحبت کنیم. این موضوع که مالکیت عمومی و خصوصی را باید از زمان کودکی به بچهها آموزش دهیم، بسیار مهم است.
فرزندان ما باید یاد بگیرند، اگر در یک آپارتمان زندگی میکنیم، وقتی درب آن را میبندیم، این فضای سالن اتاق و آشپزخانه برای خود خانواده است. و اگر در این فضا رعایت میکنیم و یا وسیلهای مثل میخ به دیوار میکوبیم، مشکلی ایجاد نمیکند.
اما حیاط یک آپارتمان و راهرو یک آپارتمان، مکانهای عمومی و برای تمام اعضای آن آپارتمان هستند. یا یک پارک برای تمام اعضای جامعه است.
همه موارد را به بچهها میگوییم و متذکر میشویم که به فرض مثال، اگر فرزندمان آسیبی به صندلی ماشین شخصی ما بزند، به کل خانواده و به اقتصاد خانواده لطمه میزند.
اما اگر به صندلی، صندلی پارک یا اتوبوس لطمه بزند، این مالکیت عمومی بوده است و در اصل به کل جامعه ظلم کرده است.
سرفصلهای این مقاله
چنین مفهومی را باید از کودکی در فرد ایجاد کنیم.
برای فرزندمان باید این موضوع را روشن کنیم که برخی مسائل قابل جبران است اما ممکن است مسائلی قابل جبران نباشد.
مثالی را که برای بچهها میزنیم این هست که زمانی که ما مثلاً یک قوری را بشکنیم، میشود آن را با چینی بند زد. اما زمانی که تخممرغ میشکند دیگر با هیچ چسبی نمیتوان آن را درست کرد. واقعیت این است که بعضی لطمهها خیلی جبرانناپذیر هستند و جبرانشان سخت است.
زمانی که مالکیت عمومی و خصوصی را به فرزندمان آموزش میدهیم. فرزند ما متوجه میشود که اگر آسیبی به مالکیت عمومی یا وسایل عمومی بزند، آنوقت جبران آن کار به راحتی نیست و ممکن است به دردسرهای زیادی بیافتد.
پرسش مجری: با نگاه تربیتی چه کاری انجام بدهیم که بچهها به این نتیجه برسند که نباید این کارها را انجام دهند؟ و اینکه چه کارهایی باید انجام دهیم که بچهها برای داراییهای خودشان و داراییهای عمومی ارزش قائل شوند؟
پاسخ دکتر امیرآتشانی: قطعاً ما میتوانیم راهکارهایی داشته باشیم. و اینکه بچهها بدانند همه چیز شامل وسایل خصوصی و وسایل عمومی است و وسایل عمومی را درست استفاده کنند.
این بحث نگرشی، از همه بیشتر به خانواده برمیگردد. زمانی که ما در خانواده مراقب وسایل هستیم که یک گل از داخل پارک کنده نشود. چون به عموم جامعه لطمه وارد میکند.
همچنین باید این نگرش را داشته باشد که این کار جبرانناپذیر است و مادرها و پدرها میتوانند با تغییر نگرش خودشان این کار را انجام دهند.
به فرض مثال پدری که تلفنش در راهروی ساختمان زنگ میخورد و بلند بلند صحبت نمیکند. و عنوان میکند که ببخشید من الآن در مکان عمومی هستم بعداً با شما تماس میگیرم. این موارد بر سواد اقتصادی فرد و هوش فرهنگی فرد تأثیرگذار است و فرزند این پدر قطعاً از او یاد میگیرد.
دیدگاهتان را بنویسید