آیا آموختن تنها دانش به کودکان، برای ساختن آیندهای درخشان کافی است؟
زمان مطالعه: 3 دقیقه
صحبتهای سرکار خانم دکتر زهرا امیرآتشانی در برنامه صوتی از رادیو اقتصاد.
پرسش مجری: تعدادی از بچهها درس میخوانند، به کلاسهای خصوصی میروند. معلم خصوصی میگیرند و در کنکور هم رتبه خوبی دارند و جز با استعدادها محسوب میشوند. اما زمانی که میخواهند وارد بازار کار بشوند برای آن کودک کاری نیست. فکر میکنید مهارت در حین تحصیل میتواند به آینده شغلی فرزند کمک کند و وظیفه آموزش و پرورش یا والدین چیست؟
پاسخ دکتر امیرآتشانی: واقعیت این است که وقتی ما و فرزندانمان میخواهیم آموزش دهیم، خود آموزش سه حوزه مختلف دارد:
- مهارت
- دانش
- نگرش
ما میآییم دانش را زیاد به بچههایمان آموزش میدهیم ولی نگرش کار کردن را ندارد و بدتر از آن مهارتی برای انجام کار ندارد. انتظار جامعه به این رسیده است که فقط بچهها فوق لیسانس بگیرند.
متأسفانه الان به حدی رسیده است که دکترا بگیرند و بعد هیچ تجربهای برای کار کردن و مهارتی برای کار کردن ندارند در صورتی که اگر ما بخواهیم فرزندانمان موفق شوند باید به آنها آموزش دهیم.
سرفصلهای این مقاله
مهمترین قضیه که راجع به فرزندان ما وجود دارد این است که نگرش آنها نسبت به کار و کار کردن در
آینده تغییر کند.
پرسش مجری: چگونه پدر و مادرها باید به این نتیجه برسند که میشود فرزندانشان را به کارهای مهارتی تشویق کنند و دستگاههای آموزشی چه وظیفهای دارند؟
پاسخ دکتر امیرآتشانی: در آموزش و پرورش تمام تلاش این است که در حوزه مهارتی هم یکسری آموزش قرار دهد ولی بیشتر آنها در حوزه فنی و حرفهای مطرح میشود و کسی که مثلاً رشته تجربی میخواند فقط دارد دانش یاد میگیرد.
تنها چیزی که وجود دارد من توصیه میکنم خانوادهها امسال را سال تغییر نگرش خودشان بگذارند. مادری که اول سال تقویم را باز میکند خوشحال است از تعداد تعطیلیها این مادر و پدر دارند به فرزند خود میگویند تعطیل بودن ارزشمندتر از کارکردن است و این قضیه نگرش کارکردن را در فرزند ایجاد نمیکند.
دنیا تغییر کرده است و یک همچون تفکری رو به زوال است. الان دیگر فرزند من نمیتواند با این تفکر کار پیدا کند. نکته مهم دیگر این است که این کار باعث میشود که بچه مجبور باشد یک شغلی را انتخاب کند. که هم در آن فعالیتهای سطح بالا داشته باشد و هم فعالیتهای سطح پایین.
این کودکان رضایت شغلیشان کاملاً پایین میآید و جامعه می رود به سمت افسردگی. و این موارد همه نگران کننده هستند که ما علاقه داریم بچه در هر سطحی که کار پیدا کرده است. لذت ببرد از انجام آن کار و این قضیه ممکن است مشکل آفرین باشد برای آینده فرزندان.
دیدگاهتان را بنویسید